Blog

Ik kan het toch niet maken om al weer weg te gaan?

Ze houdt van bouwen, nieuwe dingen opzetten en oplossingen verzinnen voor de problemen die op haar pad komen. Toen ze bij de organisatie kwam, kreeg ze daarvoor volop de kans. Met veel energie en doorzettingsvermogen wist zij van niets iets te maken. Het leukste vond zij het meekrijgen van mensen die het plan eigenlijk niet zagen zitten. Haar enthousiasme was hierin haar grote kracht.

Na verloop van tijd draaide het nieuwe systeem op volle toeren, alle kinderziektes waren bestreden en iedereen kon ermee werken.

En toen sloeg de verveling toe: er viel weinig meer te bouwen. Het was meer op de winkel passen, en draaien op routine. Collega’s vertrokken en er was weinig ruimte voor nieuwe initiatieven. Het werk én zij verloren hun glans.

Via haar netwerk werd zij benaderd voor een andere baan. Een baan waarin toegezegd werd dat zij weer mocht gaan bouwen. De selectiegesprekken verliepen prettig en al snel werd duidelijk dat deze organisatie haar wilde hebben. Ook zij zag het wel zitten, immers waar ze nu zat was zij niet meer happy.

Maar na een maand werd haar duidelijk dat ze een grote vergissing had gemaakt. Het bouwen bleek zeer relatief: ze was meer bewaker van een, nog niet zo goed lopend, systeem. Haar werkzaamheden bestonden uit het blussen van brandjes en contact onderhouden met de leverancier van het systeem. Kortom, eigenlijk deed ze hetzelfde als in de laatste periode van haar vorige baan.

Dit was niet wat ze had verwacht en wat ze zocht!

Waar was het mis gegaan?

Ze was vereerd dat zij was benaderd voor een andere functie, ze had daar helemaal niets voor hoeven doen.

De gesprekken waren positief en gemoedelijk verlopen en zij had goede antwoorden gegeven op de vragen van haar toekomstige werkgever. Zelf was ze minder kritisch geweest en alles leek beter dan bij haar oude werkgever. Dat had haar doen besluiten om de baan te accepteren. Tenslotte moet de hypotheek toch ook worden betaald!

En nu zat ze in een baan waarvan ze eigenlijk na een maand al wist dat het hem niet ging worden. Kon ze het eigenlijk wel maken om nu al weer weg te gaan? Misschien moest ze het toch nog een kans geven?

Maar eigenlijk wist zij het wel…

Ik herken dat: vastzitten in een baan, het benaderd worden voor een andere. Je voelt je vereerd dat ze aan jou denken en alles is beter dan wat je nu hebt. De verleiding is groot om de stap te zetten.

Je vergeet al te kritische vragen te stellen en te onderzoeken of deze baan echt wel iets is dat bij jou past. Alles is beter dan wat je hebt of had.

De selectiegesprekken zijn kort, beslissingen dienen snel te worden genomen. En voor je het weet zit je weer in een baan die wel erg in het verlengde van de vorige ligt en niet is wat jij ervan had verwacht of gehoopt.

Mag je dan van jezelf de conclusie trekken dat je beslissing niet de juiste keuze was en mag je die dan herroepen?

Mensen die vastzitten in een baan die niet meer werkt, vluchten vaak weg naar iets wat al snel beter lijkt. De keuze wordt dan gemaakt op basis van wat je niet meer wilt.

Wil je een betere keuze maken, dan is het belangrijk om keuzes te maken op basis van wat je wél wilt. Zodat je ergens naar toe beweegt in plaats van ergens vanaf.

Dit vraagt zelfonderzoek: Wat wil je in een volgende baan? Waar wil je naar toe?

Gun jij jezelf de tijd en ruimte om dit te onderzoeken?

Deze vrouw heeft dat gedaan en op basis daarvan kon zij met volle overtuiging haar baan opzeggen en beginnen in een baan waarin zij haar kwaliteiten echt kon inzetten.

Als ik haar spreek, stralen haar ogen. Ze geniet duidelijk van wat ze nu doet.

>>>>>

Mijn nieuwste blog in je mailbox?

Schrijf je dan in voor mijn Mailpost en ontvang bovendien mijn gratis e-book

"Neem de regie: 5 stappen om jezelf te bevrijden uit een baan die niet (meer) voor je werkt".

Ontdek welke elementen in werk voor jou belangrijk zijn en neem met meer energie en plezier de regie over je loopbaan.