Blog
Jij bent leuk!
Steve Jobs wist het al heel mooi te verwoorden:
"Je tijd is beperkt, dus verspil het niet door iemands anders droom te leven... Laat je niet weerhouden door dogma's... Laat je innerlijke stem niet overschreeuwen door andermans opinies... Heb de moed om je hart en intuïtie te volgen..."
Anders zijn op het werk is soms lastig. Je volgt niet zonder meer de grote gemene deler, maar hebt de neiging om af te wijken. Je stelt (kritische) vragen om te begrijpen waarom. Dat kan soms het gevoel geven dat je alleen staat, dat je afwijkt van de norm. En dat gevoel is niet altijd prettig weet ik uit eigen ervaring. Want als mens hebben we toch ook de behoefte om ergens bij te horen.
Soms word je keer op keer aangesproken op je anders zijn: je dient mee te gaan met de rest, niet zo ingewikkeld of moeilijk te doen. En vooral die kritische vragen achterwege te laten.
En als dat maar vaak genoeg gebeurt, kan dat dat een behoorlijke knauw geven aan je zelfvertrouwen. Je gaat je afvragen of je inderdaad zo moeilijk bent, of het inderdaad aan jou ligt en voor je het weet vind je jezelf niet meer zo leuk.
Je hebt de keuze om je (toch) aan te passen en je best te doen om niet die ‘uitzondering’ of ‘lastige’ collega te zijn. Je lacht terwijl je dat niet echt wilt, of houdt je mond daar waar je eigenlijk wel wilt zeggen wat je er echt van vindt. En als je dit maar lang genoeg volhoudt, schiet je vanzelf in de kramp. Of zakt door je hoeven, zoals ik.
Ik had een tijdlang mijn best gedaan om te begrijpen waar de organisatie naar toe wilde. Ik stelde daarvoor vanuit betrokkenheid vragen, maar die werden afgedaan als te kritisch en te negatief. Ideeën die ik had werden afgedaan als te ambitieus en op het laatst had ik het idee dat ik meer en meer een mismatch had met mijn werkomgeving. Ik ging mij steeds ongelukkiger voelen, totdat er iets voorviel waardoor ik ziek thuis kwam te zitten.
Ik heb toen best wat tijd nodig gehad om mijn zelfvertrouwen weer op te bouwen, om te ontdekken dat het heus niet allemaal aan mij lag. Natuurlijk heb ik mijn nukkige kanten en heb ik het (achteraf) ook niet altijd handig aangepakt. Maar ik heb toen ook gezien in welke kramp ik zat en hoe ik bezig was een strijd te leveren met mezelf en mijn omgeving, omdat ik probeerde te voldoen aan wat anderen van mij verwachtten.
Uiteindelijk leerde ik beter te kijken wat voor MIJ belangrijk was en is in werk en daarnaar te handelen. Niet vanuit egoïsme, maar vanuit trouw zijn aan mezelf.
En natuurlijk zijn er altijd dingen op het werk die niet (precies) zijn zoals je graag zou willen, maar het gaat om de balans. Balans tussen meer dan voldoende dingen doen die werken voor jou en dingen accepteren die nu eenmaal zijn zoals ze zijn.
Weten wat voor jou belangrijk is in werk, geeft je een checklijst waarmee je voor jezelf kunt nagaan of er voldoende elementen van je checklist aanwezig zijn in je huidige werk, maar helpt je ook om keuzes te maken bij een eventuele volgende loopbaanstap.
En daarmee kijk je dus of een baan bij JOU past, in plaats van dat jij je in allerlei kronkels beweegt om te passen bij een baan.